بررسی ارتباط ریسک فاکتورهای ارگونومیکی و ناراحتی های اسکلتی- عضلانی کارگران ساختمانی در پالایشگاه تهران

زمینه و هدف: ناراحتی های اسکلتی ـ عضلانی بخش عمده ای از بیماری و ناتوانی های شغلی در محیط های کاری را به خود اختصاص می-دهند. به منظور پیشگیری از بروز اختلالات، نیاز به ارزیابی ارگونومیکی محیط کار و فعالیت های شغلی می باشد. این مطالعه به منظور ارتباط ناراحتی های اسکلتی ـ عضلانی با ریسک فاکتورهای ارگونومیکی مشاغل براساس روش wera در پروژه ی عمرانی می باشد. موادّ و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی ـ تحلیلی، مشاغل 42 کارگر (کلیه ی کارگران) در تابستان 1393 در پروژه ی ساخت مسجد پالایشگاه شهید تندگویان تهران با روش ارزیابی ریسک های ارگونومیکی محل کار (wera) ارزیابی شد. مشاغل مورد مطالعه ی بنایی، فرزکاری، دریل کاری و هیلتی می باشد. برای ارزیابی ناراحتی های اسکلتی ـ عضلانی، از پرسش نامه ی کرنل استفاده شد. آنالیز آماری اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار آماریspss نسخه ی 16 و روش پیرسون انجام شد. یافته ها: باتوجه به میانگین سنّی کاگران 24/7±12/29، بیشترین ناراحتی در ناحیه ی پشت(4/52درصد) و مچ دست(22درصد) و کمترین برای قسمت تحتانی پا (2/3 درصد) و باسن(6/1درصد) بوده است. میانگین نمره ی نهایی wera برابر با 41/8± 78/38 می باشد که نشان-دهنده ی ریسک روبه بالای وظایف برای شیوع اختلالات اسکلتی ـ عضلانی می باشد. ناراحتی کمر و مچ با وضعیت پوسچر شغلی فرزکاری، دریل کاری، هیلتی و بنایی معنادارمی باشد. (05/ 0p